tekst Lien Vanreusel
Yasmina en Rosalie zijn twee enthousiaste jongerenambassadeurs van c o r s o. Rosalie is net afgestudeerd aan de Koningstheateracademie (richting cabaret), volgt nu muziektherapie én speelt haar eigen voorstelling ‘Vaas’. Yasmina werkt als projectmedewerker in het sociaal-cultureel ontmoetingscentrum Merksemdok. Met hun frisse ideeën maken ze nog meer jongeren warm voor cultuur.
Rosalie, proficiat met je voorstelling! In welke fase bevind je je nu?
Rosalie: “De try-outfase loopt volop: ik speel vooral in huiskamers en op privé-evenementen. In november trok ik twee keer naar een cultureel centrum.”
Yasmina, jij begon je ambassadeurschap bij c o r s o tijdens je stage als publieksmedewerker.
Yasmina: “Dat is nu zo’n twee jaar geleden. Ik kreeg de opdracht meer jongeren naar het cultuurhuis te trekken. Berchem ligt in een heel diverse wijk waar veel jongeren wonen. Hoe betrekken we hen bij onze werking? Hoe geven we hun inspraak in onze programmatie? Dit groeide uit tot club c o r s o. Dat was mijn eindwerk.”
Kennen jullie elkaar goed?
Yasmina: “Ja hoor! Een keer per maand komen we samen tijdens een brunch op zondag. We ontmoeten elkaar regelmatig in c o r s o om een voorstelling mee te pikken. Khaoula, de verantwoordelijke van de jongerenambassadeurs, is er altijd bij. Communiceren doen we via onze WhatsApp-community. En soms komen we gewoon naar c o r s o om er te werken.”
c o r s o neemt jullie mee op prospectie en laat jullie mee programmeren.
Rosalie: “Elke maand vragen programmatoren Jesse en Khaoula ons wie mee wil naar welke voorstellingen. Nu is dat georganiseerd in werkgroepen; vorig jaar lieten we gewoon weten welke voorstelling volgens ons in c o r s o past. Met een aantal jongeren gingen we naar Love at First Sight, een festival voor beginnende makers. We zagen er ‘Qui cherche die vindt’, een voorstelling over meertalige jongeren in Brussel die dankzij ons op het programma van c o r s o staat. Op die manier proberen we een minder standaard publiek in het theater te krijgen. De eerste schoolvoorstelling is al uitverkocht! Dat wil zeggen dat het echt wel goed gaat.”
Jullie krijgen ook vrij spel om te experimenteren.
Yasmina: “Een klein podium in de foyer staat open voor club c o r s o: daar bepalen jongeren zelf wat ze willen programmeren. We houden er karaokeavonden, en ook de speeddate met Valentijn is een idee van de jongerenambassadeurs. Daarnaast organiseerden we al twee keer een iftar-avond. De eerste keer was echt een spannend experiment, want we wisten niet of er animo voor zou zijn. We deelden flyers uit en spraken mensen aan in de buurt. De iftar was niet enkel op jongeren gericht, maar trok een breder publiek aan.”
Hebben jullie nu een goed beeld van wat een job in een cultuurhuis inhoudt?
Rosalie: “Ja, toch wel. Ik houd me meestal bezig met de artistieke kant van de zaak. In c o r s o leerde ik dat in een theater ook maar gewoon mensen werken die op een warme manier nadenken over wat het beste is voor het publiek. Zeker in c o r s o luisteren de medewerkers graag naar nieuwe ideeën.”
“Ik vind het belangrijk om me niet op te sluiten in mijn kunst, maar met beide voeten in de wereld te staan. Dan is een cultuurhuis een goede plek. Ik zou het bijvoorbeeld heel leuk vinden om het spelen te combineren met programmeren.”
Yasmina: “Die stage heeft zoveel voor me betekend, ik blik er met heel veel
vreugde op terug. Het is een droom om ooit net als Khaoula als programmator en publiekswerker aan de slag te gaan. Ik merk dat ook de interesse van heel wat andere jongeren van club c o r s o is gewekt: het is de ideale kans om de kneepjes van het vak te leren. Ik ben razend enthousiast!”
